ที่หมู่บ้านแห่งหนึ่งมีเด็กเลี้ยงแกะ

ที่หมู่บ้านแห่งหนึ่งมีเด็กเลี้ยงแกะ อยู่คนหนึ่ง ในทุกๆวัน เด็กเลี้ยงแกะคนนี้ จะต้องต้อนฝูงแกะของตน ออกไปกินหญ้าที่เนินเขาใกล้ชายป่าอยู่เสมอมา…และเมื่อเขาได้นำฝูงแกะมาถึงที่แล้ว ก็จะต้องนั่ง เฝ้าเพื่อคอยปกป้องให้พ้นจากการเป็นเหยื่อของหมาป่า ซึ่งมันก็เป็นหน้าที่ประจำวันที่แสนจะน่าเบื่อหน่ายอย่างที่สุดของเขา เมื่อทุกวันๆ จำจะต้องทำอย่างเดิมๆซ้ำซากจำเจและหลีกเลี่ยงไม่ได้ เขาจึงรู้สึกเบื่อหน่าย อย่างที่สุด เขาจึงคิดหาเรื่องสนุกๆ ทำ เพื่อให้คลายความเครียดและเกิดความสนุกขึ้นมาเสียสักหน่อย และเมื่อคิดได้อย่างนั้นแล้ว…
จึงแกล้งร้องตะโกน ขึ้นด้วยเสียงอันดัง พร้อมทั้งวิ่งอย่างตระหนกตกใจเข้าไปในหมู่บ้าน ปากก็ร้องตะโกนโหวก เหวกไปตลอดทางว่า “ช่วยด้วยจ้า ! ช่วยด้วยจ้า….หมาป่ามากินแกะแล้ว…ช้วยด้วยเจ้าข้า…” พวกชาวบ้านได้ยินว่ามีหมาป่าออกมาดังนั้น จึงพากันวิ่งกรูเข้ามาหมายจะช่วยพร้อมด้วยอาวุธต่าง ๆที่พอจะมีกัน…แต่แล้วเมื่อ พากันวิ่งมาถึงตรงที่พวกฝูงแกะอยู่นั้น ก็ไม่พบและเห็นว่ามี หมาป่าอยู่ที่ไหนเลยสักตัวเดียว แล้วยังเห็น ว่าพวกแกะนั้นกำลังเล็มหญ้ากินกันอย่างสบายใจ เด็กเลี้ยงแกะแอบหัวเราะขึ้นในใจที่หลอกทุกคนได้ “ฮ่าๆๆๆ ฮู่ๆๆๆๆ ขำว่ะคนโดนเด็กหลอก ฮ่าๆๆๆ” เจ้าเด็กเลี้ยงแกะยิ้มหน้าระรื่นพร้อมทั้ง ได้บอกกับพวกชาวบ้านที่กำลังยืนงงกันอยู่นั้น อย่างมองแล้วก็รู้ว่าโดนเด็กหลอกให้เข้าอย่างเต็มเปาเลยหละว่า “พวกท่าน ฮึๆๆ มาช้าไปนิดเดียวแค่เส้นยาแดงผ่าแปดเอง หมาป่ามันวิ่งหนีไปทางโน้น…แล้วหละ ฮึๆๆๆ”
พวกชาวบ้านเมื่อได้ฟังดังนั้น และเห็นเด็กเลี้ยงแกะทำท่าหัวเราะถูกใจ อย่างสุดที่จะระงับด้วยอาการแบบนั้นเข้า ก็รู้ทันทีว่าพวกเขาได้โดนหลอกเสียแล้ว ต่างก็ให้เป็นโมโหกันอย่างมาก ด้วยเพราะต้องเสียเวลาทำงานของพวก เขาไปโดยปล่าวประโยชน์เหมือนไร้ค่าแบบน่าโมโหอย่างนั้น เด็กเลี้ยงแกะเมื่อหลอกใครๆ ได้สำเร็จ ก็ให้เป็นรู้สึก สนุกสนานเป็นอย่างมาก แล้วจากนั้น เขาก็ยังแกล้งหลอกแบบเดิม ให้ชาวบ้านพากันวิ่งหน้าตื่นเข้ามาช่วย ได้อีก 2-3 ครั้ง
จนกระทั่งวันหนึ่ง ได้มีหมาป่าออกมาไล่จับกินแกะเข้าจริงๆ คราวนี้เด็กเลี้ยงแกะ ตาเหลือก หน้าซีดวิ่งร้อง เสียงหลงเลยทีเดียว และได้เข้าไปขอร้องผู้คนเป็นการใหญ่ “ช่วยด้วยจ้า ! ช่วยด้วยจ้า….หมาป่ามากินแกะแล้ว… ช้วยด้วยเจ้าข้า !” เขาตะโกนร้องขอความช่วยเหลือจนหอแหบ คอแห้งไปหมด แต่พวกชาวบ้านนั้น ด้วยทุกคน ก็ได้เคยโดนหลอกอย่างนี้มาแล้วหลายหน จึงไม่สนใจและเดินหนีกันไปหมดทุกคนเลยนั่นแหละ….
ก็จะมีใครเล่า…ที่จะเชื่อคนที่เคยและชอบโกหกพกลมอย่างนี้…สักคนเล่า…และในที่สุด ฝูงแกะทั้งฝูงของเด็กเลี้ยง แกะผู้ชอบปด ก็เลยจำต้องโดนหมาป่าเขมือบกินเป็นอาหารไปเสียจนหมด ไม่มีเหลือเลยสักตัว เด็กเลี้ยงแกะเลย จำต้องมานั่งร้องให้โอดครวญอย่างน่าสงสารอยู่ตรงข้างซาก ของฝูงแกะของตัวเอง และพูดทั้งน้ำตาว่า “ไม่ควร เล้ย..เพราะข้าไม่ดีเอง ขี้โกหกโป้ปดมดเท็จ เพราะเห็นเป็นเรื่องสนุก กว่าจะรู้ว่ามันไม่ดี…ฮื่อๆๆๆ ก็สายไปเสีย แล้ว ฮื่อๆๆๆ” เขานั่งร้องให้ขี้มูกโป่งด้วยความเศร้าโศรก อย่างที่เรียกว่า ผิดครั้งนี้..เล่นเอา เขาจำต้องหัวเราะไม่ ออกไปอีกนานเลยทีเดียวเลยหละ”
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
คนที่มักหรือชอบพูดโป้ปดมดเท็จ เมื่อถึงคราวพูดจริงก็ยากที่จะมีใครสักคนเชื่อ …


อ่านต่อ: http://www.nithan.in.th/%e0%b9%80%e0%b8%94%e0%b9%87%e0%b8%81%e0%b9%80%e0%b8%a5%e0%b8%b5%e0%b9%89%e0%b8%a2%e0%b8%87%e0%b9%81%e0%b8%81%e0%b8%b0#ixzz4RJ44qogg

Keputusan (Bahasa Melayu) 1:

ที่หมู่บ้านแห่งหนึ่งมีเด็กเลี้ยงแกะ อยู่คนหนึ่ง ในทุกๆวัน เด็กเลี้ยงแกะคนนี้ จะต้องต้อนฝูงแกะของตน ออกไปกินหญ้าที่เนินเขาใกล้ชายป่าอยู่เสมอมา... และเมื่อเขาได้นำฝูงแกะมาถึงที่แล้ว ก็จะต้องนั่ง เฝ้าเพื่อคอยปกป้องให้พ้นจากการเป็นเหยื่อของหมาป่า ซึ่งมันก็เป็นหน้าที่ประจำวันที่แสนจะน่าเบื่อหน่ายอย่างที่สุดของเขา เมื่อทุกวันๆ จำจะต้องทำอย่างเดิมๆซ้ำซากจำเจและหลีกเลี่ยงไม่ได้ เขาจึงรู้สึกเบื่อหน่าย อย่างที่สุด เขาจึงคิดหาเรื่องสนุกๆ ทำ เพื่อให้คลายความเครียดและเกิดความสนุกขึ้นมาเสียสักหน่อย และเมื่อคิดได้อย่างนั้นแล้ว...จึงแกล้งร้องตะโกน ขึ้นด้วยเสียงอันดัง พร้อมทั้งวิ่งอย่างตระหนกตกใจเข้าไปในหมู่บ้าน ปากก็ร้องตะโกนโหวก เหวกไปตลอดทางว่า "ช่วยด้วยจ้า! ช่วยด้วยจ้า... หมาป่ามากินแกะแล้ว... ช้วยด้วยเจ้าข้า..." พวกชาวบ้านได้ยินว่ามีหมาป่าออกมาดังนั้น จึงพากันวิ่งกรูเข้ามาหมายจะช่วยพร้อมด้วยอาวุธต่าง ๆที่พอจะมีกัน... แต่แล้วเมื่อ พากันวิ่งมาถึงตรงที่พวกฝูงแกะอยู่นั้น ก็ไม่พบและเห็นว่ามี หมาป่าอยู่ที่ไหนเลยสักตัวเดียว แล้วยังเห็น ว่าพวกแกะนั้นกำลังเล็มหญ้ากินกันอย่างสบายใจ เด็กเลี้ยงแกะแอบหัวเราะขึ้นในใจที่หลอกทุกคนได้ "ฮ่าๆๆๆ ฮู่ๆๆๆๆ ขำว่ะคนโดนเด็กหลอก ฮ่าๆๆๆ"เจ้าเด็กเลี้ยงแกะยิ้มหน้าระรื่นพร้อมทั้ง ได้บอกกับพวกชาวบ้านที่กำลังยืนงงกันอยู่นั้น อย่างมองแล้วก็รู้ว่าโดนเด็กหลอกให้เข้าอย่างเต็มเปาเลยหละว่า"พวกท่าน ฮึๆๆ มาช้าไปนิดเดียวแค่เส้นยาแดงผ่าแปดเอง หมาป่ามันวิ่งหนีไปทางโน้น... แล้วหละ ฮึๆๆๆ"พวกชาวบ้านเมื่อได้ฟังดังนั้น และเห็นเด็กเลี้ยงแกะทำท่าหัวเราะถูกใจ อย่างสุดที่จะระงับด้วยอาการแบบนั้นเข้า ก็รู้ทันทีว่าพวกเขาได้โดนหลอกเสียแล้ว ต่างก็ให้เป็นโมโหกันอย่างมาก ด้วยเพราะต้องเสียเวลาทำงานของพวก เขาไปโดยปล่าวประโยชน์เหมือนไร้ค่าแบบน่าโมโหอย่างนั้น เด็กเลี้ยงแกะเมื่อหลอกใครๆ ได้สำเร็จ ก็ให้เป็นรู้สึก สนุกสนานเป็นอย่างมาก แล้วจากนั้น เขาก็ยังแกล้งหลอกแบบเดิม ให้ชาวบ้านพากันวิ่งหน้าตื่นเข้ามาช่วย ได้อีก 2-3 ครั้งจนกระทั่งวันหนึ่ง ได้มีหมาป่าออกมาไล่จับกินแกะเข้าจริงๆ คราวนี้เด็กเลี้ยงแกะ ตาเหลือก หน้าซีดวิ่งร้อง เสียงหลงเลยทีเดียว และได้เข้าไปขอร้องผู้คนเป็นการใหญ่ "ช่วยด้วยจ้า! ช่วยด้วยจ้า... หมาป่ามากินแกะแล้ว... ช้วยด้วยเจ้าข้า!"เขาตะโกนร้องขอความช่วยเหลือจนหอแหบ คอแห้งไปหมด แต่พวกชาวบ้านนั้น ด้วยทุกคน ก็ได้เคยโดนหลอกอย่างนี้มาแล้วหลายหน จึงไม่สนใจและเดินหนีกันไปหมดทุกคนเลยนั่นแหละ...ก็จะมีใครเล่า... ที่จะเชื่อคนที่เคยและชอบโกหกพกลมอย่างนี้... สักคนเล่า... และในที่สุด ฝูงแกะทั้งฝูงของเด็กเลี้ยง แกะผู้ชอบปด ก็เลยจำต้องโดนหมาป่าเขมือบกินเป็นอาหารไปเสียจนหมด ไม่มีเหลือเลยสักตัว เด็กเลี้ยงแกะเลย จำต้องมานั่งร้องให้โอดครวญอย่างน่าสงสารอยู่ตรงข้างซาก ของฝูงแกะของตัวเอง และพูดทั้งน้ำตาว่า "ไม่ควร เล้ย... เพราะข้าไม่ดีเอง ขี้โกหกโป้ปดมดเท็จ เพราะเห็นเป็นเรื่องสนุก กว่าจะรู้ว่ามันไม่ดี... ผิดครั้งนี้ อย่างที่เรียกว่า เขานั่งร้องให้ขี้มูกโป่งด้วยความเศร้าโศรก ฮื่อๆๆๆ ก็สายไปเสีย แล้ว ฮื่อๆๆๆ"... เล่นเอา เขาจำต้องหัวเราะไม่ ออกไปอีกนานเลยทีเดียวเลยหละ"นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าคนที่มักหรือชอบพูดโป้ปดมดเท็จ เมื่อถึงคราวพูดจริงก็ยากที่จะมีใครสักคนเชื่อ...อ่านต่อ: HTTP://WWW.NITHAN.IN.TH/%E0%B9%80%E0%B8%94%E0%B9%87%E0%B8%81%E0%B9%80%E0%B8%A5%E0%B8%B5%E0%B9%89%E0%B8%A2%E0%B8%87%E0%B9%81%E0%B8%81%E0%B8%B0#IXZZ4RJ44QOGG

Keputusan (Bahasa Melayu) 2:

ที่ หมู่บ้าน แห่ง หนึ่ง มี เด็ก เลี้ยง แกะ อยู่ คน หนึ่ง ใน ทุกๆ วัน เด็ก เลี้ยง แกะ คน นี้ จะ ต้อง ต้อน ฝูง แกะ ของ ตน ออก ไป กิน หญ้า ที่ เนิน เขา ใกล้ ชาย ป่า อยู่ เสมอ มา ... และ เมื่อ เขา ได้ นำ ฝูง แกะ มา ถึง ที่ แล้ว ก็ จะ ต้อง นั่ง เฝ้า เพื่อ คอย ปกป้อง ให้ พ้น จาก การ เป็น เหยื่อ ของ หมาป่า ซึ่ง มัน ก็ เป็น หน้าที่ ประจำ วัน ที่ แสน จะ น่า เบื่อ หน่าย อย่าง ที่สุด ของ เขา เมื่อ ทุก วัน ๆ จำ จะ ต้อง ทำ อย่าง เดิม ๆ ซ้ำซาก จำเจ และ หลีก เลี่ยง ไม่ ได้ เขา จึง รู้สึก เบื่อ หน่าย อย่าง ที่สุด เขา จึง คิด หาเรื่อง สนุก ๆ ทำ เพื่อ ให้ คลาย ความเครียด และ เกิด ความ สนุก ขึ้น มา เสีย สัก หน่อย และ เมื่อ คิด ได้ อย่าง นั้น แล้ว ...
จึง แกล้ง ร้อง ตะโกน ขึ้น ด้วย เสียง อัน ดัง พร้อม ทั้ง วิ่ง อย่าง ตระหนก ตกใจ เข้าไป ใน หมู่บ้าน ปาก ก็ ร้อง ตะโกน โหว ก เหว ก ไป ตลอด ทาง ว่า "ช่วย ด้วย จ้า! ช่วย ด้วย จ้า .... หมาป่า มา กิน แกะ แล้ว ... ช้ ว ย ด้วย เจ้าข้า ... "พวก ชาว บ้าน ได้ยิน ว่า มี หมาป่า ออก มา ดังนั้น จึง พา กัน วิ่ง กรู เข้า มา หมาย จะ ช่วย พร้อม ด้วย อาวุธ ต่าง ๆ ที่ พอ จะ มี กัน ... แต่ แล้ว เมื่อ พา กัน วิ่ง มา ถึง ตรง ที่ พวก ฝูง แกะ อยู่ นั้น ก็ ไม่ พบ และ เห็น ว่า มี หมาป่า อยู่ ที่ไหน เลย สัก ตัว เดียว แล้ว ยัง เห็น ว่า พวก แกะ นั้น กำลัง เล็ม หญ้า กินกัน อย่าง สบายใจ เด็ก เลี้ยง แกะ แอบ หัวเราะ ขึ้น ใน ใจ ที่ หลอก ทุก คน ได้ "ฮ่า ๆ ๆ ๆ ฮู่ ๆ ๆ ๆ ๆ ขำ ว่ะ คน โดน เด็ก หลอก ฮ่า ๆ ๆ ๆ " เจ้า เด็ก เลี้ยง แกะ ยิ้ม หน้า ระรื่น พร้อม ทั้ง ได้ บอก กับ พวก ชาว บ้าน ที่ กำลัง ยืน งง กัน อยู่ นั้น อย่าง มอง แล้ว ก็ รู้ ว่า โดน เด็ก หลอก ให้ เข้า อย่าง เต็มเปา เลย หละ ว่า "พวก ท่าน ฮึ ๆ ๆ มา ช้า ไป นิดเดียว แค่ เส้นยาแดงผ่าแปด เอง หมาป่า มัน วิ่ง หนี ไป ทาง โน้น ... แล้ว หละ ฮึ ๆ ๆ ๆ"
พวก ชาว บ้าน เมื่อ ได้ ฟัง ดังนั้น และ เห็น เด็ก เลี้ยง แกะ ทำท่า หัวเราะ ถูกใจ อย่าง สุด ที่ จะ ระงับ ด้วย อาการ แบบ นั้น เข้า ก็ รู้ ทันที ว่า พวก เขา ได้ โดน หลอก เสีย แล้ว ต่าง ก็ ให้ เป็น โมโห กัน อย่าง มาก ด้วย เพราะ ต้อง เสีย เวลา ทำงาน ของ พวก เขา ไป โดย ป ล่า ว ประโยชน์ เหมือน ไร้ ค่า แบบ น่า โมโห อย่าง นั้น เด็ก เลี้ยง แกะ เมื่อ หลอก ใคร ๆ ได้ สำเร็จ ก็ ให้ เป็น รู้สึก สนุกสนาน เป็น อย่าง มาก แล้ว จาก นั้น เขา ก็ ยัง แกล้ง หลอก แบบ เดิม ให้ ชาว บ้าน พา กัน วิ่ง หน้า ตื่น เข้า มา ช่วย ได้ อีก 2- 3 ครั้ง
จนกระทั่ง วัน หนึ่ง ได้ มี หมาป่า ออก มา ไล่ จับ กิน แกะ เข้า จริงๆ คราว นี้ เด็ก เลี้ยง แกะ ตาเหลือก หน้าซีด วิ่ง ร้อง เสียงหลง เลย ทีเดียว และ ได้ เข้าไป ขอร้อง ผู้ คน เป็นการ ใหญ่ "ช่วย ด้วย จ้า! ช่วย ด้วย จ้า .... หมาป่า มา กิน แกะ แล้ว ... ช้ ว ย ด้วย เจ้าข้า! "เขา ตะโกน ร้องขอ ความ ช่วยเหลือ จน หอ แหบ คอแห้ง ไป หมด แต่ พวก ชาว บ้าน นั้น ด้วย ทุก คน ก็ได้ เคย โดน หลอก อย่าง นี้ มา แล้ว หลาย หน จึง ไม่ สนใจ และ เดิน หนี กัน ไป หมด ทุก คน เลย นั่นแหละ ....
ก็ จะ มี ใคร เล่า ... ที่ จะ เชื่อ คน ที่ เคย และ ชอบ โกหก พ กลม อย่าง นี้ ... สัก คน เล่า ... และ ใน ที่สุด ฝูง แกะ ทั้ง ฝูง ของ เด็ก เลี้ยง แกะ ผู้ ชอบ ป ด ก็ เลย จำ ต้อง โดน หมาป่า เขมือบ กิน เป็น อาหาร ไป เสีย จน หมด ไม่มี เหลือ เลย สัก ตัว เด็ก เลี้ยง แกะ เลย จำ ต้อง มา นั่ง ร้อง ให้ โอดครวญ อย่าง น่า สงสาร อยู่ ตรง ข้าง ซาก ของ ฝูง แกะ ของ ตัว เอง และ พูด ทั้ง น้ำตา ว่า " ไม่ ควร เล้ ย.. เพราะ ข้า ไม่ ดี เอง ขี้ โกหก โป้ปด มดเท็จ เพราะ เห็น เป็น เรื่อง สนุก กว่า จะ รู้ ว่า มัน ไม่ ดี ... ฮื่อ ๆ ๆ ๆ ก็ สาย ไป เสีย แล้ว ฮื่อ ๆ ๆ ๆ "เขา นั่ง ร้อง ให้ ขี้มูก โป่ง ด้วย ความ เศร้า โศ รก อย่าง ที่ เรียก ว่า ผิด ครั้ง นี้ .. เล่น เอา เขา จำ ต้อง หัวเราะ ไม่ ออก ไป อีก นาน เลย ทีเดียว เลย หละ "
นิทาน เรื่อง นี้ สอน ให้ รู้ ว่า
คน Sering มัก หรือ ชอบ พูด โป้ปด มดเท็จ เมื่อ ถึงคราว พูด จริง ก็ ยาก Sering จะ มี ใคร สัก คน เชื่อ ...


อ่าน ต่อ: http://www.nithan.in.th/%e0%b9%80%e0%b8%94%e0%b9%87%e0%b8%81%e0%b9 % 80% E0% B8% a5% E0% B8% b5% E0% b9% 89% E0% B8% a2% E0% B8% 87% E0% b9% 81% E0% B8% 81% E0% B8% b0 # ixzz4RJ44qogg