นิทานอาเซียน ประเทศมาเลเซีย เรื่องล

นิทานอาเซียน ประเทศมาเลเซีย เรื่องลูกกระจงน้อยกับจระเข้
นานมาแล้ว มีจระเข้ร้ายตัวหนึ่งอาศัยอยู่กับฝูงที่แม่น้ำกว้างใหญ่ เจ้าจระเข้ร้ายคอยจ้องจับกินลูกกระจงน้อยตัวหนึ่งมานานแล้วแต่ก็จับไม่ได้สักที เพราะเจ้าลูกกระจงตัวงนี้ฉลาดเฉลียวอย่าบอกใคร
วันหนึ่ง ลูกกระจงอยากข้ามแม่น้ำไปหากินหญ้าและผลไม้อีกฝั่งแม่น้ำ แต่ไม่รู้ว่าจะผ่านเจ้าจระเข้ร้ายไปได้อย่างไร เจ้าลูกกระจงพยายามครุ่นคิดอย่างหนักจนคิดแผนดีๆขึ้นได้
เจ้าลูกกระจงจึงเดินไปที่แม่น้ำแล้วตะโกนเรียกจระเข้ร้ายเสียงดังลั่น เจ้าจระเข้ก็รีบโผล่พรวดขึ้นมาทันที “เจ้าลูกกระจง เจ้าเรียกข้างั้นเหรอ ไม่กลัวข้าลากเจ้าไปกินรึไง” ลูกกระจงน้อยแสร้งทำเป็นกลัวตัวสั่น และบอกด้วยเสียงอันสั่นเครือว่า ได้รับคำสั่งจากพระราชา ให้มานับจำนวนจระเข้ในแม่น้ำใหญ่ เพื่อเชิญไปงานเลี้ยงค่ำนี้
“บอกให้เพื่อนๆของเจ้าลอยตัวขึ้นมาเรียงกันเป็นแถวยาวไปจนถึงฝั่งโน้นสิ ข้าจะได้นับจำนวนง่าย ๆ แล้วท่านก็อย่าคิดกินข้าล่ะ ไม่งั้นพวกท่านอดไปงานเลี้ยงแน่” เจ้าจระเข้ร้ายหลงเชื่ออุบายของลูกกระจง จึงรีบดำน้ำลงไปบอกพวกพ้อง ชั่วพริบตาฝูงจระเข้ก็ขึ้นมาเรียงตัวเป็นแถวทอดยาวไปถึงอีกฝั่งหนึ่ง
เจ้าลูกกระจงกระโดดไปบนหัวของจระเข้ร้ายและเพื่อนๆจระเข้ของมันทีละตัว ๆ พร้อมกับตะโกนนับจำนวนเสียงดัง จนกระทั่งข้ามขึ้นอีกฝั่งได้สำเร็จ เมื่อทุกอย่างสำเร็จตามแผน เจ้าลูกกระจงก็หันมาหัวเราะยั่วเย้าจระเข้ร้าย “ขอบใจนะ ลุงจระเข้ ที่ช่วยเป็นธุระทำสะพานให้ข้าข้ามแม่น้ำได้สบายๆ แถมยังไม่ต้องถูกกินอีกด้วย”
จระเข้ร้ายรู้ตัวว่าถูกหลอกก็หน้าเสีย เพื่อนๆจระเข้ต่างรุมต่อว่ามัน ด้วยความโกรธแค้น และพากันตำหนิที่เจ้าจระเข้ร้ายทำให้พวกมันต้องเสียหน้า จากวันนั้นจระเข้ร้ายก็ถูกเพื่อน ๆ เฉยเมยกับมันไปพักใหญ่ทีเดียว

Keputusan (Bahasa Melayu) 2:

นิทาน อาเซียน ประเทศ มาเลเซีย "เจ้า ลูก กระจง เจ้า เรียก ข้า งั้น เห รอ ไม่ กลัว ข้า ลาก เจ้า ไป กิน รึ ไง" และ บอก ด้วย เสียง อัน สั่น เครือ ว่า ได้ รับคำ สั่ง จาก พระ ราชา ให้ มา นับ จำนวน จระเข้ ใน แม่น้ำ ใหญ่ ข้า จะ ได้ นับ จำนวน ง่าย ๆ แล้ว ท่าน ก็ อย่า คิด กิน ข้า ล่ะ ไม่ งั้น พวก ท่าน อด ไป งาน เลี้ยง แน่ " จึง รีบ ดำ น้ำลง ไป บอก พวกพ้อง ๆ พร้อม กับ ตะโกน นับ จำนวน เสียง ดัง จนกระทั่ง ข้าม ขึ้น อีก ฝั่ง ได้ สำเร็จ เมื่อ ทุก อย่าง สำเร็จ ตาม แผน "ขอบใจ นะ ลุง จระเข้ เพื่อน ๆ จระเข้ ต่าง รุม ต่อ ว่า มัน ด้วย ความ โกรธ แค้น จาก วัน นั้น จระเข้ ร้าย ก็ ถูก เพื่อน ๆ เฉยเมย กับ มัน ไป พัก ใหญ่ ทีเดียว